Τι είναι αυτό που μας λείπει τελικά;

Όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, νιώθουν πως έχουν πέσει πολύ ψυχολογικά. Αισθάνονται βαριά τα χέρια τους και τα πόδια τους, τους έχει κυριεύσει η θλίψη και η απελπισία, το άγχος και η ανασφάλεια για το μέλλον. Ψάχνουν ένα χέρι να πιαστούν, κάτι να αλλάξει. Συνεχώς κάτι τους λείπει και δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα.

Μήπως η αγάπη είναι αυτό που λείπει; και εννοώ την αγάπη για τον Θεό.

Ας πιστέψουμε λοιπόν με την ψυχή μας και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, γιατί εκείνος είναι η ελπίδα μας. Γνωρίζουμε πως οι δοκιμασίες υπάρχουν, ο Θεός τις επιτρέπει, είναι όμως πάντα και ο ίδιος εκεί.. Αυτές τις μέρες ας έρθουμε πιο κοντά στο Θεό γιατί μόνο εκείνος μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να προχωρήσουμε και να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία. Ας προσευχηθούμε, ας μετανοήσουμε, ας συγχωρήσουμε μόνο έτσι θα βρούμε την ψυχική γαλήνη και ηρεμία που τόσο χρειαζόμαστε..

Μην αναλωνόμαστε στο τι θα πουν οι άλλοι, μην κατηγορούμε όσους μας κακολόγησαν και μας "πούλησαν" για το δικό τους συμφέρον. Ας πούμε απλά "Κύριε, συγχώρεσέ τους". Μόνο αν συγχωρέσουμε τους άλλους θα μπορέσουν να συγχωρεθούν και οι δικές μας αμαρτίες.

Με την προσευχή θα βρούμε και την πραγματική επικοινωνία με τον Θεό που θα μας χαρίσει το δρόμο προς την ηρεμία. Ο Θεός ακούει τα πάντα, θα ακούσει και εμάς. Μόνο να το κάνουμε με την ψυχή μας.

Τέλος, ας είμαστε ευγνώμωνονες, ας πούμε ένα "ευχαριστώ" γιατί έχουμε μια στέγη να κοιμηθούμε, ένα πιάτο να φάμε.

Σκεφτείτε ότι άλλοι μπορεί να στερούνται αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα..

Εύχομαι υγεία και ψυχική ηρεμία σε όλους!

Γράφει η Στελίνα Αντουλινάκη, Ψυχολόγος, MSc